آدمهایی که در کوچه پس کوچه ها بلند بلند با خودشان حرف میزنند، چه مشکلی دارند؟ آنها گاهی بدون دلیل میخندند، گریه میکنند، فریاد میکشند، فحش میدهند و رفتارهای نامربوط از خود بروز میدهند.
آنها به نظر ما غیر معمول، بیمار و یا حتی دیوانه هایی هستند که توانایی کنترل رفتار و افکار خود را از دست داده‌اند.
آنها به صورت غیر قابل کنترلی مدام افکار واهی، غیر واقعی و بعضا آزار دهنده را تکرار میکنند و بی پروا آنها را با صدای بلند به زبان می‌آورند.
امروز از خود میپرسیم، ما در ذهن خود چقدر نوشخوار فکری داریم؟ در روز چند بار به افکار کهنه و آزار دهنده را تکرار میکنیم؟ چقدر تعدل روی افکار ذهنی خود داریم؟ آیا این تکرار و خود آزاری نقطه اشتراک ما و آنها نیست؟ تفاوت ما با آنها فقط سکوتی است که رعایت میکنیم وگرنه در مورد کنترل ذهن و افکار چندان متعادل نیستیم. آرامش ذهن را بلد نیستیم و این موضوع باعث کاهش آرامش ذهنی روانی و بعد تر موجب نا آرامی در بیرون ما خواد شد.
سعی میکنیم با تمرین کنترل افکار از هم
گسیخته خود را به دست بگیریم.
شاید مطالب زیر را بپسندید:
تایید طلبی|اعتیاد|سید حسین سیدزاده
اعتیاد چیست؟ | نواقص اخلاقی| سید حسين
سیصدو شصت و پنج پله برای تحول|دستیابی به حال خوب| حسین سیدزاده
ثبت ديدگاه