درس گرفتن از حوادث

اشک غم و لبخند شادی. هر دو آنها می‌توانند در یک روز  و به مراتب احساسات ما را درگیر خود کند. ما می‌توانیم ارزش واقعی این دو را نادیده بگیریم و هر دوی آنها را فقط در حد یک احساسی که به ما غلبه کرده باقی بگذاریم، اما در این صورت احتمالا کمکی به رشد و توسعه فردی خودمان بکنیم.

برخی از ما اینگونه آموخته‌ایم که هنگامی شادی سرمستی کنیم و هنگام شکست احساس یأس و ناکامی. اما این بروز احساسات برای رشد ما کافی نخواهد بود. ما باید بیاموزیم از شکست‌ها و ناکامی‌های خود درس بگیریم. به خصوص اگر شکست یا ناکامی ما در راه رشد و پیشرفت حاصل شده باشد.

ما باید افکار و طرز فکر خود را دائماً بروز کنیم تا بتوانیم در مورد وقایع زندگی هرچند که تلخ باشند به عنوان فرصتی برای رشد نگاه کنیم‌.

اگر به جای تخلیه بدون تفکر احساسات، و بروز هیجانات از آن‌ها درس بگیریم، به ابزار خوبی برای ترمیم نواقص خود دست یافته‌ایم.

کلام آخر
 درس گرفتن از رویدادهای کوچک و بزرگ زندگی یک گام بزرگ برای رسیدن به موفقیت انسان است. بعد از این،  درس گرفتن از اتفاقات روزمره را در برنامه هر روز ما خواهد بود‌ و خود را ملزم به انجام آن خواهیم کرد.



شاید بپسندید:
سیصدو شصت و پنج پله برای تحول | حسین سیدزاده

جملاتی در باب لذت جویی | نواقص اخلاقی | حسین سیدزاده